vervolg reisverslag, vanaf Ometepe
Door: Marleen en Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marleen
24 Januari 2013 | Nicaragua, León
Nou, daar waren we weer, om het maar ff af te maken....
We waren nog een paar kleine dingen vergeten. Slaan nu ff nergens meer op, maar voor we het over 3 jaar vergeten zijn, hier komen ze;-)
Met de canopy-tour hebben we bijnamen gekregen. Blijkt hier steeds dat onze namen maar moeilijk zijn en men wilde daar geen energie insteken, in deze snelle en hippe outdoor omgeving. We werden dus Linda en Bonita gedoopt en dat was nogal eens lastig, aangezien dat niet echt triggert om te luisteren, maar ja, wel grappig....
Volgende, sluit meer aan waar we gestopt waren, namelijk bij het regelen van de taxi in Santa Domingo, waar we dus naartoe waren gelopen om naar het kayakken te gaan, ging het nog meer waaien dan het al deed en ja hoor.... Regen!! En dan natuurlijk de aloude (voor ons) 'dat is niet normaal nu hoor, dat hoort niet in deze tijd van het jaar!!` Ja, die kennen we dus wel, we gaan onszelf maar verhuren als regenvrouwen in zeer droge landen of zo, twee vliegen in een klap, zij een beetje regen, wij lekker vakantie. Niet eens een slecht idee toch? Maar goed, verder met het kayakken dag 6 dus...
bootje, kayakjes erachter, kayakje in, gids geen woord engels, tuurlijk! Een cursus spaans is geen overbodige luxe misschien, krijg je toch meer mee....
Na een kwartier of zo komen we wat andere kayakkers tegen, met andere gids, en die hebben dus gewisseld, geen idee waarom, kwamen we dus ook niet meer achter. Maar we begrepen dat we toch echt achter hem aan moesten peddelen. Oke, prima. Hij wees ons vrijwel direct een kaayman, deze lag tussen de planten in het moeras, niet klein ook. Nog geprobeerd foto te maken, maar dat valt altijd meer tegen dan je denkt....
Verder veel vogels, van die grote witte en andere waar we de naam van kregen in het Spaans, maar natuurlijk allang weer zijn vergeten. Ok apen, die heb je hier overal... Hier hebben ze 3 verschillende soorten, maar we hebben alleen de brulapen en de spinapen gezien. Op de foto vastleggen, begrijp je al, is weer een ander verhaal. Zo ook met vogels, je kan ze wel zien, niet zien, maar als die gids wijst en wijst, maar je ziet het niet, tja.... Of je maakt, zoals Marleen doet, dan maar een filmpje, geen idee hebbend waarvan en dan steeds die vogel (die toch echt zit te slapen en dus niet beweegt) in beeld, uit beeld, in beeld uit beeld hebben. Na ja, en dan beweren dat Marieke altijd rare foto´s maakt, zonder kerktorentje of scheef bijvoorbeeld.... (is wel zo natuurlijk, maar ja....)
Goed, nog een paar mooie filmpjes en lekker door het moeras peddelen. Weer terug naar de moterboot. Mochten ook terug peddelen, maar ja, was al laat en om nou in het donker over die weg terug te moeten, daarnaast moeten we morgen nog de vulkaan op, lekker met de moterboot dus. Marieke stapt eerst over, dan Marleen. Nou ja, die lag dus bijna in het water, met haar stijve rug, die niet beter wordt van kayakken blijkbaar. Marieke lachen, leuk gezicht hoor! Tot duidelijk werd dat die slimmerik het fototoestel, die we steeds in een soort augurkenpot hadden, tegen het nat worden, in haar BH zat, dat had dus weinig gescheeld!!! Maar ja, als het net goed is het wel leuk!
Terug naar het strandje, waar onze taxichauffeur staat te wachten. Die bleef daar omdat tweemaal die weg heen en terug niet te doen is. Wat we eerder niet begrepen begrijpen we nu dus wel. Handig ook, heel luxe, direct weer vertrekken als je klaar bent met je activiteit! Terugweg weer heerlijk comfortabel. Marleen krijgt dan direct weer zin in een auto huren en zelf te rijden. Ach ja, banden wisselen is ook een hobby van haar, dus why not! zou je bjna zeggen.
Terufg naar de bananenplantage, is namelijk al weer bijna donker, dat wordt het hier al om half 6, dus.... Eten op de farm (die bananen hebben we nog steeds daar niet kunnen spotten , dus noemen we het niet meer zo). Het eten was nu warempel wel lekke, een aangename verassing dus.... Omdat we netjes zijn en ook gewoon steevast zo vroeg wakker zijn dat het niet meer leuk is (5 uur is geen uitziondering) houden we ons weer netjes aan de stiltetijd van 21.00uur. Moet niet gekker worden hier! Ondertussen giert de wind trouwens dag en nacht overal omheen, wordt je ook moe van, Marieke zelfs helemaal gek op een gegeven moment... Slapen dus!
Dag 7: gisteren hebben we met een gids afgesproken dat hij om 10 uur ons komt halen bij de farm, om de Maderas op te gaan. Na de verhalen van mensen die de Conception op waren geweest )grotere, meer recent actieve vulkaan), een klim van 12 uur (heen en terug) waar men dan nog meer dan 6 dagen last van had hebben we besloten het onszelf niet belachelijk moeilijk te maken. Omdat we de Mombacho boven al hebben mogen aanschouwen en omdat dat een zelfde soort vulkaan is als de Maderas kiezen we er nu voor de onderste helft te doen van die Maderas. Naar de top wil zeggen 6 km, naar het uitkijkpunt 3 km. Die laatste 3 is erg stijl en modderig en bijna niet te doen voor ongetrainde mensen. Dat zijn we dus. aangekomen bij het uitkijkpunt waren we al kapot! laatste stuk was een voorproefje van de volgende 3 km. Nou laat maar zitten! Uitzicht was prachtig! Geen kip kom je tegen, zoals overal in dit land heb je het idee de enige toerist in de omgeving te zijn als je dit soort activiteiten doet. Geeft toch nog iets extra´s....
Mooi uitzicht, goed engels sprekende gids, op de heenweg over plantjes, bomen, vogeltjes, Petroglyphs (hieroglieven op z´n midden-amerikaans zulen we maar zeggen, enige overblijfselen van de Inca`s en andere oude volkeren die ze hier hebben, geen pyramides of andere dingen zeg maar) agricultuur op de vulkaan beestje etc vertelt. Op de terugweg vertelde hij meer over de politieke situatie van het eiland, corruptie, tegengaan van concurentie in het toeristengebeuren. Vandaar dat hier op het eiland de taxi`s schreeuwend duur zijn, wordt niet geconcureerd, niemand anders krijgt vergunning. Of geld, een slordige 187 miljoen Dollar dat is gedoneerd door Belgie om een weg aan te leggen ipv die keienzooi, maar nu is de weg niet af en het geld op. Dat eiland is echt niet zo groot hoor. Of waarom er zoveel Nicagaruanen zo dik zijn... Nou ja, beetje bijgepraat dus...
Na de wandeling zijn we bij een hostel in Santa Cruz gaan zitten, hier hadden ze Wifi! Dus ff kijken of er nog mensen aan ons denken en zoeken naar een goede plek om morgen naartoe te gaan. We zijn wel klaar met het eiland met al die wind en het strakke regime op de farm. Daarnast is wat er verder zit allemaal vol, dus weinig keus.
Maaike komt er ook weer bijzitten. Wil ook de volgende dag weg, is wat aan het lobbyen bij andere backpackers. Wat gegeten, wat geknoeid en we begrijpen nu waarom het overal zo schoon is! Eerst komen de mieren. Dan komen de kippen en dan komen de honden! Dan is het weer helemaal schoon en opgeruimd!
Via bookingsite een luxe uitziend gebeuren voor weinig proberen te boeken. Ging niet helemaal vlekkeloos, maar uiteindelijk gelukt (achteraf twee keer, maar ja) Mooi, in het donker terug naar de farm, met z`n 3-en, en we hebben geleerd midden op de weg te lopen, in de stad of in het buitengebied. Kunnen ze je neregns zo snel intrekken. Nou ja, dan maar doe he.... Telefoons hebben trouwens prima zaklamp, ziet anders echt geen reet hier! Donker!
Volgende ochtend willen we een taxi pakken rond 10 uur, om om half 1 de boot naar San Jorge te nemen om van daaruit met een taxi naar San Juan te gaan. Het party gebeuren van het land, erg Amerikaans, zo zegt men, nou, we zullen zien! We hebben iig een passende locatie om te slapen dan! The Surf Ranch Action Spots Resort, jajaja, doe es gek! Voor 35 dollar per nacht met z`n 2-en.... We voelen ons gelijk een stuk sportiever, voor we weer vroeg slapen gaan....
Dag 8: Reisdag dus, staan weer vroeg op, omdat we nu eenmaal vroeg wakker worden geloeid door de wind. Die was weer z`n best aan het doen!! Er zit een ouder stel in de kamer naast ons, die gaan ook naar San Juan vandaag. Vertrekken om10 uur met de taxi. Tuurlijk mogen we meerijden, maar eerst vragen aan Carlos, de strenge eigenaar van de farm, of het wel mag!!! Ja, Carlos heeft de wind er goed onder, zelfs de gasten doen wat hij wi! Nou, gevraagd, het mocht hoor. Ook de taxi aan de overkant konden we delen. Mooi, scheelt veel geld en lekker snel! Maaike die had er gisteren voor gekozen om de bus te pakken van 9 uur, om geld uit te sparen. Prima, die was al weg....
Uiteindelijk kwamen we op dezelfde boot terecht, ging allemaal lekker, bootje lekker vol, boven zitten. tassen maar beneden laten staan, op hoop van zegen. bankje niet relaxed, maar Marleen gaan naast een man zitten, Marieke ernaast, bankje heel vol! Man kiest ervoor om ergens anders te zitten, mooi! Ruimte. Beetje veel golven weer en wind ook natuurlijk. Voordat boot aanlegt vast naar beneden. Bagage toch liever niet laten staan wanneer mensen die boot af kunnen he....
Staan dus beneden naast bananen truck, als wel beetje eng, dus maar iets verder naar achteren, daar staan ook de koffers. Maar het waait, de boot draait en er komt letterlijk een muur van water op ons af! Heerlijk, lekker koel. Dit gebeurde nog eens, dus lekker nat, wij en de bagage... Maar ja, zolang het geen -10 is..... Boot af, taxi in, stond klaar, goed geregeld, er werd nogal wat onderhandeld daar... Naar San Juan is zo´n 3 kwartier rijden. prima, langs Rivas. In San Juan aangekomen weet de taxichauffeur niet waar die Surf Ranch is! Niemand schijnt het te weten. Een beetje bijzonder Amerikaan wilde wel helpen. Komen niet echt veel verder. Amerikaan blowde wel, allemaal wiet in een envelop, nee bedankt, toch maar niet vandaag.... Taxi uit, chauffeur was niet heel slim en er erg klaar mee. Later bleek ook dat we wel een heel goede deal hadden voor 15 dollar met 4 personen van san Jorge naar San Juan, maar ja....
Eerst maar andere taxi, sta je daar met je koffers... Andere taxichauffeur wist het ook niet, maar hadden nu een richting om naartoe te rijden. Chaufeur zou ons hoe dan ook voor 10 dollar erheen brengen, oke, top, waren er wel klaar mee zo!
Na veel gedoe aangekomen op deze nieuwe locatie, nog in aanbouw, erg gelikt, aardig personeel die erg hun best deden. We wilden bijv een bedje ergens anders naartoe schuiven, nou, hoefde niet, kwamen 2 jongen voor ons doen. Toch maar veel geld gaan verdienen, dan kan je je eens in de zoveeel tijd laten bedienen zo.... Nee, is toch te veel wennen denken we.... Eerste avond naar de kroeg gegaan, naar dat hele toeristische stadje San Juan! Nou! Viel mee....
Maar dat komt een volgend keer, zijn er weer klaar mee, of iig vooral Marieke! Lekker eten nu!
Groetjes Hasta la Pasta!
We waren nog een paar kleine dingen vergeten. Slaan nu ff nergens meer op, maar voor we het over 3 jaar vergeten zijn, hier komen ze;-)
Met de canopy-tour hebben we bijnamen gekregen. Blijkt hier steeds dat onze namen maar moeilijk zijn en men wilde daar geen energie insteken, in deze snelle en hippe outdoor omgeving. We werden dus Linda en Bonita gedoopt en dat was nogal eens lastig, aangezien dat niet echt triggert om te luisteren, maar ja, wel grappig....
Volgende, sluit meer aan waar we gestopt waren, namelijk bij het regelen van de taxi in Santa Domingo, waar we dus naartoe waren gelopen om naar het kayakken te gaan, ging het nog meer waaien dan het al deed en ja hoor.... Regen!! En dan natuurlijk de aloude (voor ons) 'dat is niet normaal nu hoor, dat hoort niet in deze tijd van het jaar!!` Ja, die kennen we dus wel, we gaan onszelf maar verhuren als regenvrouwen in zeer droge landen of zo, twee vliegen in een klap, zij een beetje regen, wij lekker vakantie. Niet eens een slecht idee toch? Maar goed, verder met het kayakken dag 6 dus...
bootje, kayakjes erachter, kayakje in, gids geen woord engels, tuurlijk! Een cursus spaans is geen overbodige luxe misschien, krijg je toch meer mee....
Na een kwartier of zo komen we wat andere kayakkers tegen, met andere gids, en die hebben dus gewisseld, geen idee waarom, kwamen we dus ook niet meer achter. Maar we begrepen dat we toch echt achter hem aan moesten peddelen. Oke, prima. Hij wees ons vrijwel direct een kaayman, deze lag tussen de planten in het moeras, niet klein ook. Nog geprobeerd foto te maken, maar dat valt altijd meer tegen dan je denkt....
Verder veel vogels, van die grote witte en andere waar we de naam van kregen in het Spaans, maar natuurlijk allang weer zijn vergeten. Ok apen, die heb je hier overal... Hier hebben ze 3 verschillende soorten, maar we hebben alleen de brulapen en de spinapen gezien. Op de foto vastleggen, begrijp je al, is weer een ander verhaal. Zo ook met vogels, je kan ze wel zien, niet zien, maar als die gids wijst en wijst, maar je ziet het niet, tja.... Of je maakt, zoals Marleen doet, dan maar een filmpje, geen idee hebbend waarvan en dan steeds die vogel (die toch echt zit te slapen en dus niet beweegt) in beeld, uit beeld, in beeld uit beeld hebben. Na ja, en dan beweren dat Marieke altijd rare foto´s maakt, zonder kerktorentje of scheef bijvoorbeeld.... (is wel zo natuurlijk, maar ja....)
Goed, nog een paar mooie filmpjes en lekker door het moeras peddelen. Weer terug naar de moterboot. Mochten ook terug peddelen, maar ja, was al laat en om nou in het donker over die weg terug te moeten, daarnaast moeten we morgen nog de vulkaan op, lekker met de moterboot dus. Marieke stapt eerst over, dan Marleen. Nou ja, die lag dus bijna in het water, met haar stijve rug, die niet beter wordt van kayakken blijkbaar. Marieke lachen, leuk gezicht hoor! Tot duidelijk werd dat die slimmerik het fototoestel, die we steeds in een soort augurkenpot hadden, tegen het nat worden, in haar BH zat, dat had dus weinig gescheeld!!! Maar ja, als het net goed is het wel leuk!
Terug naar het strandje, waar onze taxichauffeur staat te wachten. Die bleef daar omdat tweemaal die weg heen en terug niet te doen is. Wat we eerder niet begrepen begrijpen we nu dus wel. Handig ook, heel luxe, direct weer vertrekken als je klaar bent met je activiteit! Terugweg weer heerlijk comfortabel. Marleen krijgt dan direct weer zin in een auto huren en zelf te rijden. Ach ja, banden wisselen is ook een hobby van haar, dus why not! zou je bjna zeggen.
Terufg naar de bananenplantage, is namelijk al weer bijna donker, dat wordt het hier al om half 6, dus.... Eten op de farm (die bananen hebben we nog steeds daar niet kunnen spotten , dus noemen we het niet meer zo). Het eten was nu warempel wel lekke, een aangename verassing dus.... Omdat we netjes zijn en ook gewoon steevast zo vroeg wakker zijn dat het niet meer leuk is (5 uur is geen uitziondering) houden we ons weer netjes aan de stiltetijd van 21.00uur. Moet niet gekker worden hier! Ondertussen giert de wind trouwens dag en nacht overal omheen, wordt je ook moe van, Marieke zelfs helemaal gek op een gegeven moment... Slapen dus!
Dag 7: gisteren hebben we met een gids afgesproken dat hij om 10 uur ons komt halen bij de farm, om de Maderas op te gaan. Na de verhalen van mensen die de Conception op waren geweest )grotere, meer recent actieve vulkaan), een klim van 12 uur (heen en terug) waar men dan nog meer dan 6 dagen last van had hebben we besloten het onszelf niet belachelijk moeilijk te maken. Omdat we de Mombacho boven al hebben mogen aanschouwen en omdat dat een zelfde soort vulkaan is als de Maderas kiezen we er nu voor de onderste helft te doen van die Maderas. Naar de top wil zeggen 6 km, naar het uitkijkpunt 3 km. Die laatste 3 is erg stijl en modderig en bijna niet te doen voor ongetrainde mensen. Dat zijn we dus. aangekomen bij het uitkijkpunt waren we al kapot! laatste stuk was een voorproefje van de volgende 3 km. Nou laat maar zitten! Uitzicht was prachtig! Geen kip kom je tegen, zoals overal in dit land heb je het idee de enige toerist in de omgeving te zijn als je dit soort activiteiten doet. Geeft toch nog iets extra´s....
Mooi uitzicht, goed engels sprekende gids, op de heenweg over plantjes, bomen, vogeltjes, Petroglyphs (hieroglieven op z´n midden-amerikaans zulen we maar zeggen, enige overblijfselen van de Inca`s en andere oude volkeren die ze hier hebben, geen pyramides of andere dingen zeg maar) agricultuur op de vulkaan beestje etc vertelt. Op de terugweg vertelde hij meer over de politieke situatie van het eiland, corruptie, tegengaan van concurentie in het toeristengebeuren. Vandaar dat hier op het eiland de taxi`s schreeuwend duur zijn, wordt niet geconcureerd, niemand anders krijgt vergunning. Of geld, een slordige 187 miljoen Dollar dat is gedoneerd door Belgie om een weg aan te leggen ipv die keienzooi, maar nu is de weg niet af en het geld op. Dat eiland is echt niet zo groot hoor. Of waarom er zoveel Nicagaruanen zo dik zijn... Nou ja, beetje bijgepraat dus...
Na de wandeling zijn we bij een hostel in Santa Cruz gaan zitten, hier hadden ze Wifi! Dus ff kijken of er nog mensen aan ons denken en zoeken naar een goede plek om morgen naartoe te gaan. We zijn wel klaar met het eiland met al die wind en het strakke regime op de farm. Daarnast is wat er verder zit allemaal vol, dus weinig keus.
Maaike komt er ook weer bijzitten. Wil ook de volgende dag weg, is wat aan het lobbyen bij andere backpackers. Wat gegeten, wat geknoeid en we begrijpen nu waarom het overal zo schoon is! Eerst komen de mieren. Dan komen de kippen en dan komen de honden! Dan is het weer helemaal schoon en opgeruimd!
Via bookingsite een luxe uitziend gebeuren voor weinig proberen te boeken. Ging niet helemaal vlekkeloos, maar uiteindelijk gelukt (achteraf twee keer, maar ja) Mooi, in het donker terug naar de farm, met z`n 3-en, en we hebben geleerd midden op de weg te lopen, in de stad of in het buitengebied. Kunnen ze je neregns zo snel intrekken. Nou ja, dan maar doe he.... Telefoons hebben trouwens prima zaklamp, ziet anders echt geen reet hier! Donker!
Volgende ochtend willen we een taxi pakken rond 10 uur, om om half 1 de boot naar San Jorge te nemen om van daaruit met een taxi naar San Juan te gaan. Het party gebeuren van het land, erg Amerikaans, zo zegt men, nou, we zullen zien! We hebben iig een passende locatie om te slapen dan! The Surf Ranch Action Spots Resort, jajaja, doe es gek! Voor 35 dollar per nacht met z`n 2-en.... We voelen ons gelijk een stuk sportiever, voor we weer vroeg slapen gaan....
Dag 8: Reisdag dus, staan weer vroeg op, omdat we nu eenmaal vroeg wakker worden geloeid door de wind. Die was weer z`n best aan het doen!! Er zit een ouder stel in de kamer naast ons, die gaan ook naar San Juan vandaag. Vertrekken om10 uur met de taxi. Tuurlijk mogen we meerijden, maar eerst vragen aan Carlos, de strenge eigenaar van de farm, of het wel mag!!! Ja, Carlos heeft de wind er goed onder, zelfs de gasten doen wat hij wi! Nou, gevraagd, het mocht hoor. Ook de taxi aan de overkant konden we delen. Mooi, scheelt veel geld en lekker snel! Maaike die had er gisteren voor gekozen om de bus te pakken van 9 uur, om geld uit te sparen. Prima, die was al weg....
Uiteindelijk kwamen we op dezelfde boot terecht, ging allemaal lekker, bootje lekker vol, boven zitten. tassen maar beneden laten staan, op hoop van zegen. bankje niet relaxed, maar Marleen gaan naast een man zitten, Marieke ernaast, bankje heel vol! Man kiest ervoor om ergens anders te zitten, mooi! Ruimte. Beetje veel golven weer en wind ook natuurlijk. Voordat boot aanlegt vast naar beneden. Bagage toch liever niet laten staan wanneer mensen die boot af kunnen he....
Staan dus beneden naast bananen truck, als wel beetje eng, dus maar iets verder naar achteren, daar staan ook de koffers. Maar het waait, de boot draait en er komt letterlijk een muur van water op ons af! Heerlijk, lekker koel. Dit gebeurde nog eens, dus lekker nat, wij en de bagage... Maar ja, zolang het geen -10 is..... Boot af, taxi in, stond klaar, goed geregeld, er werd nogal wat onderhandeld daar... Naar San Juan is zo´n 3 kwartier rijden. prima, langs Rivas. In San Juan aangekomen weet de taxichauffeur niet waar die Surf Ranch is! Niemand schijnt het te weten. Een beetje bijzonder Amerikaan wilde wel helpen. Komen niet echt veel verder. Amerikaan blowde wel, allemaal wiet in een envelop, nee bedankt, toch maar niet vandaag.... Taxi uit, chauffeur was niet heel slim en er erg klaar mee. Later bleek ook dat we wel een heel goede deal hadden voor 15 dollar met 4 personen van san Jorge naar San Juan, maar ja....
Eerst maar andere taxi, sta je daar met je koffers... Andere taxichauffeur wist het ook niet, maar hadden nu een richting om naartoe te rijden. Chaufeur zou ons hoe dan ook voor 10 dollar erheen brengen, oke, top, waren er wel klaar mee zo!
Na veel gedoe aangekomen op deze nieuwe locatie, nog in aanbouw, erg gelikt, aardig personeel die erg hun best deden. We wilden bijv een bedje ergens anders naartoe schuiven, nou, hoefde niet, kwamen 2 jongen voor ons doen. Toch maar veel geld gaan verdienen, dan kan je je eens in de zoveeel tijd laten bedienen zo.... Nee, is toch te veel wennen denken we.... Eerste avond naar de kroeg gegaan, naar dat hele toeristische stadje San Juan! Nou! Viel mee....
Maar dat komt een volgend keer, zijn er weer klaar mee, of iig vooral Marieke! Lekker eten nu!
Groetjes Hasta la Pasta!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
