Eerste twee weken

Hallo mensen,

Bij deze alvast mijn excuses als we mensen zijn vergeten, of dat ik het per ongeluk honderd keer heb gestuurd.... Ik word er nu eenmaal niet handiger op;-)

Daarnaast willen we alvast melden dat het waarschijnlijk een lang verhaal gaat worden, dus als je wel wat beters te doen hebt zou ik nu alvast skippen!!!

Goed, voor ons en de mensen die alle tijd hebben begin ik bij het begin.

Met de beste voorbereiding ooit gingen we zeer relaxed op weg. De dag voor vertrek was het door allerlei perikelen aan het thuisfront van Marieke nog niet echt duidelijk of we wel zouden gaan. Maar ja, Marieke had geen annuleringsverzekering, dus mensen hebben daar toch maar rekening mee gehouden en heeft ze besloten om toch maar te gaan. Toch ook weer leuk voor Marleen!!

De eerste dagen was het vooral een beetje uitrusten en toch spannend hoe het in Nederland allemaal verliep. Dus in en om Paramaribo gebleven. Paramaribo is eigenlijk een groot uitgerekt dorp. Allemaal laagbouw. De mooiste huizen staan naast de kleinste krotjes. Wat niet echt in elkaar blijft staan, blijft wel gewoon staan. Staat blijkbaar niet in de weg. Zo ook een groot wrak van een Duits schip, midden in de riviuer. Men kan eromheen, dus waarom al die moeite om het te bergen?!?!

We hebben veel rondgelopen, hier en daar een bui, maar dat hield steeds na korte tijd weer op, kort maar hevig en wel verfrissend em vppral 's nachts, dus......
Apart was we; dat we in Suriname zijn, maar steeds overal te laat voor waren. De winklels in het centrum zijn namelijk allemaal gesloten rond 3 uur, half 4. Zo ook de Centrale Markt, een soort loods waar van alles vanuit kisten verkocht wordt, die dus rond 3 uur 's middags sluiten.

Verder waren we ervan uit gegaan dat we overal lang zouden moeten wachten. Misschien waren we daar zo!! goed op ingesteld, dat we al op Schiphol het gevoel hadden dat we ons moesten haasten en daardoor een verkeerde ingang pakten, voor crewmembers namelijk. De dame achter de bali was ook al niet blij met ons, volgens haar waren we veeeeeel te laat. Gelukkig staat de SLM erom bekend vertraging te hebben. Soms wel van 3 dagen??? Maar wij hadden alleen een technisch mankement? en hadden een half uur vertraging. Mooi op tijd dus. Goede, rustige vlucht, met maar weinig turbulentie, heeeel fijn voor Marleen. Ook voor Marieke, anders zou ze worden fijngeknepen, hoewel Marleen al wel heeft geleerd om eerst haar stoel te molesteren.

Aangekomenb op het vliegveld paramaribo hadden we vrij snel onze bagage. Er zitten voordelen aan laat inchecken he.... We hadden een bus, was goedkoper dan een taxi, maar dan zouden we lang moeten wachten. Nou, we hoefden nog net niet te rennen achter de chauffeur aan. Na even bij de bus te hebben gewacht, was hij er al klaar mee en konden we met een kleinere bus vast gaan!! Nou geweldig.

Aangekomen in het pension bleek dat er geen warm water uit de douchekraan kwam. Is hier normaal. Heb je niet nodig. Nou, das wel ff wennen!!! Maar het went echt!! Vandaag bijvoorbeeld beiden heerlijk en zelfs lang gedoucht, zelfs Marleen!!!

Maar goed, van de hak op de tak. Woensdag na aankomst hadden we bedacht te gaan fietsen lang de Peperpot-plantage en dan via Nieuw-Amsterdam (oud fort) en Leonmsberg weer terug naar Paramaribo.
Nou, fietsen gehuurd, met versnellingen gelukkig, en met Biff (een engelsman) en Stefan (een homo), twee mensen die we in het pension zijn tegengekomen, op weg naar de korjaal (een bootje, als het goed is vervaardig uit een boomstam) de rivier over. Er is een brug, maar daar mag je als voetganger of fietser niet komen omdat dat niet veilig is. Is trouwens ook te steil, moet je kruipen, is ook niks....
Maar goed, aangekomen aan de andere kant kregen we gelijk te horen van twee mannen: "Oehhh, die meisjes gaan rood worden!!!!" Nou ja, denkend dat dat wel een beetje onzin was gingen we op weg, met de wind in de rug en een boekje met de route. Nou ja, we zijn dus meerdere malen verkeerd gereden. Mensen zijn best aardig, vragen of je verdwaald bent en zijn zeer behulpzaam. Peperpot-plantage was wat vervallen, maar nog wel genoeg om een beeld te krijgen. Daarna door een bospaadje door naar de weg naar Nieuw-Amsterdan, lekker zonnetje en op de fiets een lekker windje, dus wat wil je nog meer. Biff, een wat oudere man, had er wel moeite mee, dus we lieten hem voorop rijden, kon hij tempo bepalen. Daarbij hadden we wind tegen, was dus iets minder sociaal. De engelsman had wel liever met Duitsers gaan fietsen. Die waren tenminste op tijd vertrokken en gingen niet op het heetst van de dag over een weg fietsen waar geen eing aan lijkt te komen, zonder maar iets van schaduw ergen te bekennen!
Aangekomen in Nieuw-Amsterdam vertelde hij dat hij 3 maanden terug aan zijn hart was geopereerd en dat hij blij was dat hijh ger tot dusver had gered. Lekker op tijd zullen we maar zeggen. Ook daar bedacht Marieke dat ze zich wel eens in kon smeren (het is nu 16.00uur) lekker op tijd!

Goed, fort bekeken, mooi terrein, oud fort met wat verassende elementen en een bijna geadopteerde hond met heel veel vlooien. Weer naar de rivier om met de korjaal overgezet te worden.
Daarna weer terug, met de wind in de rug, als een Rabobank trein naar Paramaribo. Toch zeker 30 km gefietst, wat een sportieviteit!!!! Maar verbrand!!! We zitten vandaag nog vellen te trekken!!! Echt niet normaal. Hadden die mannen eerder idd gelijk! Jammer!

Omdat het bij het thuisfront van Marieke stabiel bleek, dankjewel Pa! besloten we om donderdag om toch maar vrijdag op tour te gaan het bos in. De meest avontuurlijke trip die we konden vinden. De Kasikasima beklimmen!! 8 dagen 'bos' .
Eerst met vliegtuigje naar Palemeu en vandaar met korjaal stroomopwaarts, door sula's (stroomversnellingen) naar boven. Een stroomversnelling is niet te doen met zo'n bootje, dus alle spullen (alles moet meegenomen worden en weer teruggenomen, van hangmatten tot het eten) over de berg tillen. Goede cardiofitness!!
Kleinere boot aan de andere kant van de berg, weer inpakken en verder. We hebben nog een tussenkamp (Kamakabari) om te overnachten.
Daar aangekomen is het hangmat ophangen, klaboes goeddoen en eten. Dat zouden we veel gaan doen de komende dagen!
Er was een WC, nou ja, een WC, een diep gat in de grond met een pot erop. Het moest allemaal diep vallen, maar dat viel wel mee, misschien was hij wel op, zo rook het wel.....

De gids roept je nog ff om naar een vogelspin te komen kijken, die op het bankje voor de spullen, onder de opgehangen hangmatten, zat. Best bijzonder, ohh, ieieie, groot zeg!!! Foto, foto en eigenlijk verder niet meer aan denken. Een half uur later lig je namelijk in die hangmat om lekker te gaan slapen.
Nou, in een hangmat slapen en lekker slapen zijn toch wel 2 verschillende dingen! Zijn we dan ook weer achtergekomen....
Marleen moest 's nachts plassen, altijd gek, je hoeft nooit 's nachts naar de WC, maar als je in zo'n oort bent, nat, best fris en in een hangmat moet je dan weer wel!! Ook nog een heel grote spin in de deuropening van het WC-hok!!! En ja, zo zonder bril en in het land van de kleine mensen (trouwens veelvuldig voor gewaarschuwd, maar steeds terugkerend) loopt Marleen tegen het dak van de overkapping waar de hangmatten aan hangen, aan! Hard ook, je weet wel, haast om droog en beestvrij ergens te liggen. Het gevolg was een prachtige winkelhaak (je) en een lichte hersenschudding. Tja, leergeld zullen we maar zeggen.... Voor Marleen dan. De rest heeft er nog niet van geleerd, bleek later vele malen!!
Volgende dag, hangmatten weer opruimen. Schoenen checken op spinnen, inpakken en op weg voor de laatste etappe over de rivier naar het basiskamp (Sawaniboto). Mooi kamp, bijna lux, als je van luxe kan spreken zonder muren.... Maar er is een WC, die "doortrekt" als je er een emmer regenwater doorheen gooit. Baden doe je in de rivier. Wanneer het meegebrachte ijs en water op is dan wordt rivierwater gekookt om als drinkwater te fungeren. We kunnen melden dat er lekkerder drinkwater bestaat!! Marieke is stroop (siroop) ineens gaan waarderen. En de meegebrachte waterflesjes die iets blauw kleuren, doen ook wel goed, dan lijkt het nog een beetje te doen. Verder neus dicht en drinken!!!

Het eten daarnetegen was erg goed. Hoe de plaatselijke kokkin, meegegaan in de korjaal, vrouw van de bootsman, want vrouwen mogen blijkbaar niet alleen op pad, dat voor elkaar kreeg weten we niet. Maar in zeer primitieve omstandigheden wist ze een zeer gevarieerd en lekker menu te brenegn. Dagelijks, soms 4 maal per dag. Mochten we zelf aangegeven.
Ook de zelfgevangen Meervallen en Piranha's bakte ze lekker, zodat wij onze vangst konden opeten. Daarnaast was ze er ook nog erg blij mee, omdat de bootsmat, de Koelaman (een soort bos en water gids) en zij dan ook verse vis in peperwater hadden. Geprobeerd, bijzonder, maar gebakken is een piranha toch lekkerder.

We kwamen voor het beklimmen van de Kasikasima, dat verhaal gaat nog komen, maar niet nu, we zijn er nu wel klaar mee.
Ik neem eigenlijk aan dat er niemand meer zover is gekomen. We schrijven het ook eigenlijk voor onszelf, omdat blijkt dat je dingen gewoon razendsnel vergeet.

Maar goed, morgen om 6 uur de wekker om om kwart iver 7 op het busstation te zijn voor de bus richting Frans- Guyana.

Gr Marleen en Marieke